προσεπίθεση

η, Ν

η προσθήκη επιθεμάτων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσεπιτίθημι. Η λ., στον λόγιο τ. προσεπίθεσις, μαρτυρείται από το 1872 στον Ν. Πύργο].